آسمانی دررخ باران

    ناامیدی حس بدی است ... ... رفیق،رفیقه خسته من؛ با قلم خودت بنویس اگر عمری بود واگر حالی وحس خوشایندی داشتم واگر امیدی بود واگر واقعن مرا میبینی ومیشنوی فقط باقلم خودت بنویس.فقط چن خط درروز بارانی یکشنبه حداقل مرا همراهی کن... آسمانی دررخ باران...

  هممون یه جورایی دوس داریم انتقام بگیریم ازخودمون یاازدیگری گاهی درحق همدیگه گناهی مرتکب میشیم که جبرانش به قیمت حسرت نداشته هامون میشه!چقد درد داره وقتی یک عده جمع میشن برای بدبختی یه نفر...چقددرده رفیق وقتی میخوای قبل ازهمه حادثه های بد زندگی خوبی داشته باشی تونارفیق میشی!اون موقعه هس که سعی میکنی خوب ترازهمیشه بشی وهمه چیزو به دست تقدیر یدی شایدقلبت اندکی آروم بگیره!اما افسوس ...نقشه میکشن برای تو برای توکه قلبت مهربانانه میزنه،زندگیت رویه جورایی پرازغم میکنند هرگزنخواهم بخشید؛هرگزنخواهی بخشید،مسبب سختی هایت را حالا اگرنظری باشه تونظرکن بانو.دلم راپاک کن ازتیرگی ها!من نظرکرده چشمان خسته ات هستم!کوچه های پرازهیاهو،زمزمه های پژواک شده در  رود خواستار نظر پاک ات هستیم بانو...حالا داره بارون میاد.دلم با بارون همراه شده بانو. آسمانی دررخ باران...

سلام رفیق،کوچه های تنگ زندگی چنان. من وتو رو درهم کشانده که؛ ازهم اندکی دور افتاده ایم. اما نگران نباش! سایه هرچیزی که باشه ازت غافل نیستم. رفیق! توهم نباش. برایم از روزهای گل وگلدون بنویس واندکی خاطره بازی کن.باخط وقلم خودت گویی که روبرویم هستی.آینه باش صادق وزلال تر از همیشه.منتظر هستم... آسمانی دررخ باران...

نگرانی چشمهایم را بی تاب کرده! دل شستن راحت است اما گاهی دلت اندوهگین میشود از نبودن از رهایی، عادت کرده اییم در بند باشیم نامهربان باشیم سوزش دارد تیغ جراحی، اتاق سبز انتظار تازه ای است.همه چیزجلاد گونه است زمان ثانیه ها ودقایق تورا به چوبه مرگ میکشاند؛گویی انگار نبوده ای! ومرگ برایت چشم نواز میشود شاید هم دلخراش!من نمیدانم! کوچ پرستوها رادیده ای؟ غروب را دیده ای؟ حتمن زمان بهتری خواهد آمد...پس بدرود مردتنها! آسمانی دررخ باران...